De Coaching Retraite
Ervaring van Wanda over hoe ze de retraites heeft beleefd.
Winterslaap
Ik was weer een aantal jaren ‘in winterslaap’. Zo noem ik de periodes in mijn leven waarin ik genoeg heb van het vechten met mijn draken, het wroeten in mijn zielenroerselen en in relaties die steeds weer vastlopen in dezelfde patronen. Het liefst wil ik alleen zijn, mijn leven, mijn lijf en mijn huis, wil ik niet delen. En mijn allergische reactie van geclaimd worden.
Ik voel heus wel dat ik iedere ‘gevechtsperiode’ weer een stapje dichter bij mezelf kom en daarmee mensen ook steeds een beetje meer wil toelaten in mijn bubbel.
Maar het kost me ook veel energie en op een gegeven moment krijg ik genoeg van het gepeuter en gewroet. Dan ga ik in ‘winterslaap’. Ik duik als het ware onder in een schijnbaar oppervlakkig leven waarbij ik aan de buitenkant gewoon actief ben: ik werk, eet, slaap, reis, lees, klus, knutsel en ik geniet van mijn huis.
Maar van binnen is het vlak en stil, doodstil, ik ben als een beer in winterslaap diep weggekropen in een holletje in mijn ziel en ik wacht. Ik wacht tot ik weer wat voel, ik wacht tot ik weer wakker word, ik wacht tot ik weer een ontwikkelingsimpuls voel, ik wacht tot ik niet anders kàn, dan ontwaken. Het is een tijdje weldadig, die stilte van binnen, maar ik voel ook dat er stilstand dreigt en dat ik mezelf een beetje aan het opgeven ben.
Aan het eind van zo’n winterslaap voel ik de druk opbouwen van binnen, mijn ziel wil eruit!
Wil de wereld weer ontmoeten, ontdekken, leren en ontwikkelen. Ik hou het dan nog een tijdje tegen, wil mijn kruid niet te vroeg verschieten, maar er komen ook van buiten steeds kleine klopjes op mijn deur: ‘Joehoe, ben je daar? Kom je buiten spelen?’
Ontwaken
Hét definitieve einde van mijn winterslaap, kwam door een gesprek met een dierbare. Ze vertelde me dat ze dreigde terug te vallen in een angstpsychose en zij had een meditatie app gedownload waar een man met een prachtige stem fijne begeleide meditaties gaf met serene muziek.
Ik luisterde diezelfde avond naar zo’n meditatie en muziek en opeens ging mijn deur wagenwijd open. Ik was er weer! De volgende ochtend heb ik het schrijven van mijn ‘morning pages’ weer opgepakt: iedere ochtend vóór de activiteiten van de dag schrijf ik minimaal 3 pagina’s. Ik heb dit nu alweer 105 ochtenden onafgebroken gedaan! Dit ochtend-schrijven is voor mij altijd een hele goede manier om mijzelf weer te ontmoeten. Het is geen dagboek, maar gesprekken met mijzelf, spiegels waar ik in kijk en ze leveren soms bijzondere vragen en antwoorden op die me helpen op mijn pad. Maar ook stevige confrontaties en in-kringetjes-ronddraaien...
Al schrijvend werd het me duidelijk dat ik behoefte had aan iemand om met me mee te kijken naar welke kant ik nu op moet. Ik kon zelf zoveel oplossingen, trucjes, houdingen, reacties etc. bedenken maar die gaven steeds een ander beeld naar gelang door welke bril ik naar mezelf keek.
Ik durfde niet meer goed te vertrouwen op wat ik nou voelde of wilde want het kon de volgende dag – of zelfs een paar uur later – ineens weer helemaal anders zijn.
Op coaching retraite
Zoekend op het internet kwam ik uit bij de website van Diana Bergsma: www.spirituelevakantiereizen.nl.
Ik koos voor deze zomerperiode voor een mindfulness-zeilreis Dat was alvast één ding. Maar dat zou nog maanden duren, het was immers nog maar maart ….
Ik wilde ook NU hulp bij mijn vragen. Ik zag op Diana’s website dat ze ook meerdaagse coaching retraite in haar praktijk aan huis in Zutphen aanbood. Ik heb me aangemeld en vrij snel daarna belde ze mij voor een telefonisch kennismakings- en intakegesprek. We spraken een driedaagse af voor 2 weken later. Ik vond een klein vakantiehuisje in een stil dorpje net buiten Zutphen, laadde mijn fiets achter op de auto en ben voor een paar dagen richting Zutphen vertrokken
Thuiskomen
Voorafgaand aan de coaching heb ik op suggestie van Diana het boekje 'Ik en mijn ikken gelezen'. Ik vond het in eerste instantie een beetje plat, huis-tuin-en-keuken psychologie, maar ik kon er zelf gemakkelijk meer spirituele betekenis aan vastknopen vanuit het antroposofische mensbeeld waar ik veel mee leef, waardoor het voor mij toch een heel bruikbare manier was om naar mijzelf en mijn primaire en secundaire patronen te kijken.
Tijdens de sessies met Diana gebruikte ze verschillende technieken om mij meer bij mezelf aan te laten landen. Ik was verrast door wat ze bij mij naar boven wist te halen. Ik heb altijd veel ‘met mezelf te stellen gehad’ en het nodige zelfonderzoek gedaan.
Ik denk dan dat ik mezelf wel ken en dat er niets nieuws meer onder de zon is. Hoe mis had ik het! Er is altijd meer te ontdekken en er blijken altijd weer nieuwe dimensies in mijn wezen te zijn die ik nog niet kende. Ik vond het heel fijn uitgenodigd te worden om een nieuwe laag in mijn ziel te ontdekken.
Zoiets werkt alleen wanneer er een sfeer van vertrouwen en veiligheid is, mét de nodige humor en relativering, en dat was er allemaal in onze sessies!
Dank je wel Diana, ik kan weer verder nu!
Wanda