Liefde en herinnering aan identiteit
In de Himba-stam van Namibië in Zuidelijk Afrika ligt de geboortedatum van een kind vast, niet op het moment van aankomst in de wereld, noch in zijn ontwerp, maar veel eerder: sinds de dag dat het kind in de geest van zijn moeder wordt gedacht.⠀⠀
Wanneer een vrouw besluit dat ze een kind gaat krijgen, gaat ze zitten en rust ze onder een boom, en ze luistert totdat ze het lied kan horen van het kind dat geboren wil worden. En nadat ze het lied van dit kind heeft gehoord, komt ze terug naar de man die de vader van het kind zal zijn om hem dat lied te leren. En dan, wanneer ze de liefde bedrijven om het kind fysiek te ontwerpen, zingen ze het lied van het kind, om hem uit te nodigen.⠀
Wanneer de moeder zwanger is, leert ze het zingen van dit kind aan de vroedvrouwen en oudere vrouwen van het dorp. Dus wanneer het kind wordt geboren, zingen oude vrouwen en mensen om hem heen zijn lied om hem te verwelkomen.⠀
Naarmate het kind groeit, leren de andere dorpelingen zijn lied. Dus als het kind valt of gewond raakt, vindt hij altijd iemand om hem op te pakken en zijn lied te zingen. Evenzo, als het kind iets geweldigs doet, of met succes de overgangsrituelen doorloopt, zingen de mensen van het dorp zijn lied om hem te eren.⠀
Zingen
In de stam is er nog een mogelijkheid waar dorpelingen voor het kind zingen. Als de persoon op enig moment in zijn leven een afwijkende misdaad of sociale daad pleegt, wordt het individu in het centrum van het dorp geroepen en vormen de mensen van de gemeenschap een cirkel om hem heen. Dan zingen ze zijn lied.⠀
De stam erkent dat de correctie van antisociaal gedrag niet door straf gaat, het is door liefde en herinnering aan identiteit. Wanneer je je eigen nummer herkent, wil of hoef je niets te doen dat de ander zou schaden.⠀
En op dezelfde manier door hun leven. In Marriage worden samen liederen gezongen.⠀
En als deze jongen oud wordt, in zijn bed ligt, klaar om te sterven, kennen alle dorpelingen zijn lied en zingen ze voor de laatste keer zijn lied.