Waarom zijn we bang voor verandering?
Je kent vast iemand in je omgeving (of misschien ben je het zelf wel) die al ruim een half jaar ongelukkig is op zijn werk. “Voordat mijn contract wordt verlengd heb ik een nieuwe baan.” Een jaar later zit diegene nog steeds tijdens elke vrijdagmiddag borrel te zeuren over diezelfde baan die niet bij ‘m past. Waarom hakt diegene niet gewoon de knoop door en neemt ontslag? Een sprong in het diepe nemen lijkt echter one step too far.
Toch een interessant fenomeen als je bedenkt dat wij als mensen over het algemeen altijd op zoek zijn naar het verbeteren (en veranderen) van onszelf. We zijn niet tevreden met bepaalde facetten van ons leven, dus willen we beter, beter en beter worden. “Ik ga meer sporten, ik ga gezonder eten, ik ga meer boeken lezen, ik ga bewuster in het leven staan, ik ga een baan vinden die beter bij me past en ik wil meer discipline.” Maar echt veranderen, ho maar.
Het onbekende is eng
Volgens Leo Babauta is ons grootste probleem dat we ons blijven vastklampen aan de illusie van vastigheid. Wat houdt dit in? Het betekent dat we allemaal verlangen naar een vorm van stabiliteit in ons leven. We willen een vast inkomen en werkroutine. We willen zelf stevig in het leven staan, en niet meewaaien met elke vlaag van tegenslag. We willen ook dat iedereen om ons heen niet verandert, zodat we op ze kunnen blijven rekenen. We willen dat onze liefdesrelaties betrouwbaar en stabiel blijven. En onze gezondheid en die van de mensen om ons heen? Die moeten ook vooral niet veranderen. De grootste angst van veel mensen is dat een geliefde ziek wordt of overlijdt. Uiteraard weten we diep van binnen dat de kans bestaat dat iets verandert, maar daar denken we liever niet aan.
Ongrijpbaar en geen controle
Helaas is het alsof we vastigheid proberen te vinden in een rivier. Maar er is geen vastigheid in het leven, alleen maar vloeibaarheid. Probeer het om te draaien en naar jezelf te kijken. Kun jij je aan een perfecte routine houden en nooit veranderen voor bijvoorbeeld een heel jaar? Waarschijnlijk niet. Waarom kunnen we dit niet? Eigenlijk is het allemaal erg logisch. We zijn geen machines die vrede hebben met het onveranderlijke. We reageren op bepaalde situaties, we ontmoeten mensen die ons weer een ander pad laten bewandelen en nemen beslissingen die weer gevolgen hebben voor de vastigheid in ons leven.
Leo Babauta legt het als volgt uit: “Het is alsof we water proberen vast te houden. Uiteindelijk loopt het toch uit je hand. Maar wat als we het in zouden vriezen? Probeer de eerstvolgende gedachte die je hebt ‘in te vriezen’ in je hoofd. Probeer het daar te houden, zonder dat het verandert en zonder dat je aan iets anders gaat denken. Dat lukt niet, toch? We kunnen onze gedachten niet controleren. We kunnen ze niet vastzetten. Onze gedachten zijn vloeibaar.”
Maar toch blijven we zoeken naar vastigheid. We hebben moeite met onze eigen opgelegde verbeteringen. We willen ze perfect uitvoeren: ‘vanaf nu ga ik drie keer per week sporten.’ Als dat niet lukt, en het worden twee sportsessies per week, voelen we dat we gefaald hebben.
Wat is de oplossing en hoe kunnen we deze angst voor verandering loslaten? In een bezinningsreis leer je omgaan met je angsten, je leert kijken naar je gedachtes, je angsten en je verdriet en analyseer deze om het te begrijpen. We weten dat je positieve gedachtes kunt oefenen en sturen. Probeer te accepteren dat het leven soms anders gaat dan je had verwacht.
Een mens is ook veranderlijk, zo ook je gedachtes. Maar je hoeft er niet aan overgeleverd te zijn! Probeer mee te gaan in de golven van de emoties en vecht er niet tegen. Laat het vervolgens weer los. Dit vraagt oefenen en oefenen. Tijdens onze bezinning reizen krijg je inzicht in dit soort processen en leren we je op een andere manier naar jezelf te kijken. Heel waardevol voor de rest van je leven!
Bekijk onze bezinnings reizen